Piccola riflessione e parallelo tra Storia sarda e limba. Nurnet in Sardu

postato in: Senza categoria | 0

di Martine Faedda Carchi die dae oe est istadu publicadu , in custa pàgina, unu post a pitzu de s’orìgine antiga de sa limba sarda. Beniat mentovadu su traballu de Salvatore Dedola, glotòlogu famadu chi at istudiadu s’orìgine pre-latina de sa limba nostra. Su post est istadu meda agradèssidu cun medas cummentos galanos e curiosidade manna. In medas ant iscritu bantende custa orìgine antiga de sa limba, comente una cosa chi serbit a li dare valore. Dae inoghe partit su meledu meu e dae inoghe naschet una pregunta: Ma si su sardu tenet custa importàntzia istòrica e custu valore, it’est chi devent faghere is sardos pro la contivigiare? Pensade bois chi su sardu est sceti cosa de antigòriu o est importante a la impreare a manera normale fintzas oe? Deo semper apo pensadu chi Nuraghes e Limba tenent su matessi fadu, destinu, problemas. Proade sceti a pensare a s’iscola. Ne unu nen s’àteru agatant logu in cue. Beru est chi bi sunt maistros coragiosos chi faghent imparare a is dischentes issoro unu e s’àteru. Ma podet bastare custu? Medas (tropu) sardos bident custas cosas comente chistione de folklore, cosas chi non serbint a nudda. Ca (pro custos) est prus importante istudiare is Romanos e s’inglesu. “Mi che non voglio a parlarlo in sardo a figlio mio!” o “I Nuragici? Pastori e contadini che manco sapevano scrivere!” vabbè, lassamus perdere. Bi diat a mancare! Devimus istudiare is Romanos (e is ateros populos antigos) ca est una parte de s’istòria meda de importu e devimus istudiare s’inglesu (bene) ca serbit pro milli chistiones (proade a pensare a su turismu). Ma una cosa non nde bogat s’àtera. Pretendere chi s’istòria manna de sa Tziviltade Nuràgica intret in s’iscola non nos faghet divenire “indipendentistas rivolutzionàrios” . E su propriu pro sa limba. Proade a castiare sa pàgina de Nurnet e ponide ogru un’iscuta a is nùmenes de su patrimòniu archeològicu nostru: “Àidu ‘entos, Iscalas, ruju (arrubiu), Bonora, Su Crucifissu, Sa pedra longa, Monte ‘e Prama, Domus de Janas, Sa mandra ‘e sa Giua, e gasi sighende”. Is pedras nostras allegant in sardu! Abigiados bos nde seis? E de custu nos devimus birgongiare? O ddu devimus re-imparare? Torrare a ddu chistionare? Forsis pro iscoberrere ite bolet narrere “mandra ‘e sa giua” o “monte e’ prama”. Ca Istòria e Limba Sarda bolet narrere………. Cultura, pro nois e pro figios nostros. (m.f.)